Dla dobrych śmierć jest zaproszeniem do odpoczynku…
Śp. dr Józef Formicki
na ziemi pozostawił ślad stóp swoich…
niezwykle skromny Człowiek, nieoceniony Przyjaciel, wieloletni nauczyciel akademicki, którego szlachetność, bezinteresowną pomoc i dobroć wspomina wiele pokoleń absolwentów naszej Uczelni. Był doświadczonym, niestrudzonym pedagogiem, który poza profesjonalizmem wkładał w wykonywaną pracę całe swoje serce. Pozostawił duży dorobek naukowy.
Przez ostatnie lata zmagał się z ciężką chorobą. Nie zamknął się jednak w kręgu własnego cierpienia. Był pełen optymizmu i wiary w przyszłość, która pozwoliła Mu skutecznie walczyć z cierpieniem i wygrać z chorobą. Otrzymał drugie życie, z którego nie uronił ani minuty. Żył wiarą, pracą i sercem, żył dla innych. Nadal uczestniczył w wielu ważnych wydarzeniach związkowych i uczelnianych, pełen przyjaźni, życzliwości, humoru i dobrej energii. Potrafił wysłuchać, zrozumieć, doradzić w różnych sytuacjach. Niestety, tragiczny wypadek sprawił, że odszedł od nas na zawsze. Żegnamy Cię Józiu, z wielkim smutkiem, dziękując za to, że byłeś z nami, żegnamy tą piękną sentencją łacińską, na którą w pełni zasłużyłeś:
Non omnis moriar.
Rada Zakładowa ZNP Uniwersytetu Pedagogicznego
w Krakowie
Najlepsi z nas odchodzą pierwsi.
Nie umiera ten, kto trwa w pamięci żywych…
Śp. dr Wiesław Polmiński
odszedł tak szybko…, za szybko…
Rada Zakładowa Związku Nauczycielstwa Polskiego Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie przystanęła zasmucona na ostatnim etapie ziemskiej wędrówki dra Wiesława Polmińskiego (dla przyjaciół „Wiesia”), aby pożegnać w Jego osobie jednego z wybitnych przedstawicieli naszego ruchu związkowego.
Przez kilka kadencji pełnił funkcję przewodniczącego Rady Zakładowej ZNP. Uczestniczył aktywnie w wielu wydarzeniach, zasiadał w ważnych komisjach związkowych i uczelnianych.
Ceniliśmy Jego znaczny, twórczy wkład w opracowanie dokumentów dotyczących ważkich spraw, związanych z funkcjonowaniem naszego Związku, a także ogromne zatroskanie o sprawy wszystkich pracowników i studentów Uczelni. Podziwialiśmy rzeczowość Jego wystąpień, takt, kulturę i skromność, przekonywującą, spokojną argumentację i niemal prawniczą precyzję.
Swoim optymizmem, osobowością i mądrością wzbogacał wszystkich wokół siebie. Bezpośredniość, dobroć, wiedza, przyjaźń to tylko niektóre z cech, jakimi, na co dzień emanował ten niezwykły Człowiek. Zachowamy w pamięci Jego zaangażowanie, odpowiedzialność i troskę o zwykłe ludzkie sprawy.
Będzie nam Wiesiu bardzo Ciebie brakowało – Twojej charakterystycznej postaci, uśmiechniętej twarzy, ciepłego głosu i wychodzącej na nasze spotkanie dobroci.
Rada Zakładowa ZNP Uniwersytetu Pedagogicznego
w Krakowie